W lecie Juventus stracił trójkę niezwykle istotnych graczy. Z Turynu odeszli Andrea Pirlo, Arturo Vidal i Carlos Tevez. Pierwszą dwójkę zastąpiono Hernanesem oraz Samim Khedirą, a także wykupiono z Udinese Roberto Pereyrę. W miejsce Argentyńczyka (oraz rezerwowego Fernando Llorente) Massimiliano Allegri otrzymał Simone Zazę, Mario Mandzukica oraz przede wszystkim Paulo Dybalę. Za 22-letniego rodaka Teveza Juve zapłaci Palermo w kilku ratach sumę 32 mln euro. Prezydent Palermo, Maurizio Zamparini zapowiadał w przeszłości, że jego były już podopieczny w niedługim czasie wskoczy na poziom Leo Messiego czy Cristiano Ronaldo. Jak na razie systematycznie buduje swoją pozycję zarówno w klubie z Turynu, gdzie z każdym kolejnym meczem staje się coraz ważniejszym zawodnikiem, jak i w reprezentacji (tegoroczny debiut i trzy mecze na koncie). Kolejnym - trudnym zresztą - testem jakości Argentyńczyka o polskich korzeniach było niedzielne starcie z Fiorentiną. O tym, jak sobie poradził w dalszej części.
Z reguły jeśli już obserwuję mecz Paryżan, całą swoją uwagę skupiam na Marco Verrattim. W hicie Ligue 1 z Olympique Lyon włoski pomocnik wracający do kadry meczowej po kontuzji zasiadł jeszcze na ławce rezerwowych. Jego miejsce w wyjściowej jedenastce zajął Adrien Rabiot. Ten niezwykle utalentowany 20-letni pomocnik w pierwszej fazie sezonu miał problemy z regularną grą, co natychmiast poskutkowało pojawieniem się plotek (?) o rzekomej (bądź nie) chęci zmiany klubu w zimowym okienku transferowym i zainteresowaniu ze strony kilku brytyjskich klubów. Rabiot po cichu liczy, że cotygodniowe występy pomogą mu znaleźć się w kadrze Fancji ma ME. Początkowo nie mógł na to liczyć w Paryżu. Obecnie sytuacja – m.in. wobec kontuzji Verrattiego – odwróciła się do góry nogami. Adrien zaliczył dziewięć kolejnych występów od pierwszej minuty, w tym niedzielny z Lyonem. O tym jak wypadł poniżej.
Barcelona przed ostatnią kolejką Ligi Mistrzów awans miała już w kieszeni, więc do Leverkusen Luis Enrique zabrał kilku graczy z rezerw. Jednym z nich był Sergi Samper. Dla tego 20-latka nie był to wcale debiut w najważniejszych klubowych rozgrywkach na świecie. Rok temu wystąpił w barwach Dumy Katalonii w spotkaniu z APOELem Nikozja, zostawiając zresztą po sobie dobre wrażenie, a w poprzedniej kolejce przeciwko Romie pojawił się na murawie w drugiej części gry. Tym razem został rzucony na jeszcze głębszą wodę. Drużyna Rogera Schmidta wciąż miała realne szanse na udział w fazie pucharowej, stąd pojedynek z niemieckim klubem można uznać za świetny poligon doświadczalny dla wszystkich młodych graczy Barcelony.
Odświeżyłem sobie mecz z połowy ubiegłego miesiąca, na który ostrzyłem zęby. I nie zawiodłem się - były czerwone kartki, rzuty karne, dużo technicznej piłki, ale i walki wręcz, comeback gospodarzy, dramatyczna końcówka ze słupkami i poprzeczkami, pięć goli oraz mnóstwo talentów do obserwowania. Mowa (oczywiście) o meczu młodzieżówek Chorwacja - Hiszpania. Wybór komu się przyjrzeć nie należał do najłatwiejszych. Zadecydowała... sympatia. Uwielbiam Mateo i nie mogłem nie skorzystać z okazji, by przyjrzeć się jego grze na tle najlepszych rówieśników (nieco uogólniając, gdyż w barwach La Rojtia występują też gracze poniżej 21 roku życia) w Europie.
